ΣΤΑΡΓΚΕΡΛ
“Μας ξέφευγε συνεχώς. Ήταν το σήμερα. Ήταν το αύριο. Ήταν η ανεπαίσθητη μυρωδιά του κακτολούλουδου, η φευγαλέα σκιά μιας μικρής κουκουβάγιας. Δεν ξέραμε τι συμπέρασμα να βγάλουμε για κείνην. Προσπαθούσαμε να την καρφώσουμε σε κάποιον πίνακα από φελλό σαν πεταλούδα, αλλά πάντα η πινέζα μάς έφευγε, κι εκείνη την έπαιρνε ο αέρας”.
Η Στάργκερλ είναι μαγευτική σαν τον Ουρανό της ερήμου. Παράξενη σαν τον αρουραίο της. Μυστηριώδης σαν το ίδιο το όνομά της.
Από τη μέρα που εμφανίζεται στο ήσυχο Λύκειο Μάικα μέσα σε μια έκρηξη χρωμάτων και ήχων, σε όλο το σχολείο ακούγεται ένα και μόνο μουρμουρητό: “Στάργκερλ, Στάργκερλ…”. Κλέβει την καρδιά του Λίο με ένα της μόνο χαμόγελο και βάζει φωτιά στο ομαδικό πνεύμα του σχολείου με μία μόνο ζητωκραυγή. Οι μαθητές του Λυκείου Μάικα τη λατρεύουν.
Στην αρχή…
