«Πέρασαν εφτάμισι χρόνια κιόλας από την ημέρα που ο «πρίγκιπας» του ελληνικού ροκ μετανάστευσε για τη μεγάλη μπάντα του Παραδείσου. (. . .) Ο Σιδηρόπουλος, όπως και όλοι οι νεκροί ήρωες του ροκ, άθελά του δημιούργησε ένα μύθο. Ένα μύθο προς εκμετάλλευση. Στο μύθο όμως πάντα ξεχνιέται το ανθρώπινο στοιχείο. Και ο Παύλος, για όσους τον γνώριζαν από κοντά, ήταν Άνθρωπος. Παράλληλα, όμως, ήταν και ο καλλιτέχνης εκείνος που μίλησε στη γενιά του (και όχι μόνο) με τη σκληρή γλώσσα της πραγματικότητας, χωρίς να πιπιλήσει τα αφτιά με ωραιοποιημένα μηνύματα, που θα τον έκαναν εμπορικότερο».

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ: "...Τα δικά μας τα χρόνια ήτανε πιο καλά από τούτα δω τα σημερινά. Τα τραγούδια μας ήτανε όμορφα, μερακλήδικα... Κι ο κόσμος που ερχότανε στα μαγαζιά ήταν άλλος κόσμος γιατί αυτοί ξέρανε να διασκεδάσουνε..." Τα αυτοβιογραφικά αυτά λόγια της Ρόζας Εσκενάζη έχουν κάτι από την μαγευτική απλότητα της ανατολίτικης ομορφιάς. Μιας ομορφιάς που ξεχύνεται μέσα από όποια εκδήλωση του ανθρώπου της Ανατολής - από την πιο πολύ σύνθετη καλλιτεχνική δημιουργία μέχρι την καθημερινή πεζότητα. Και γι' αυτό είναι γνήσια τούτη η ομορφιά, ακατάλυτη: γιατί είναι ένας ολόκληρος τρόπος ζωής. Και η Ρόζα Εσκενάζη ένα κομμάτι δικό της. Ένα κομμάτι της ζωής που φεύγει, του ελληνισμού που νοθεύεται αδίστακτα, προγραμματισμένα. Τούτη η διάσταση δίνει και το μέτρο της δουλειάς του Κώστα Χατζηδουλή: Ένα κομμάτι της Ελλάδας που φεύγει, διασώζεται για να στηθεί δίπλα στα πολλά παραδοσιακά πολιτιστικά της στοιχεία. Κι είναι τύχη για τον τόπο που ο φίλος και μοναδικός στο είδος του ερευνητή, Κώστας Χατζηδουλής αποφάσισε να προσθέσει στην πολύτιμη δουλειά του και την Ρόζα Εσκενάζη.

ΘΑ ΖΗΣΩ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΟΥΛΙ (+CD): Ο Ζακ Ιακωβίδης αποτελεί μια μοναδική περίπτωση στην ελληνική μουσική. Πάντα πρωτότυπος και ανανεωτικός, για εξήντα χρόνια δεν έπαψε στιγμή να δίνει με επιτυχία το δημιουργικό του παρών. Γράφοντας διαχρονικά τραγούδια κατάφερε να παραμείνει ιδιαίτερα δημοφιλής στο κοινό. Πολυδιάστατος και ακαταπόνητος δημιουργός, κινήθηκε σ' ένα ευρύ μουσικό φάσμα. Παντού όμως, χάρη στο ξεχωριστό στιλ, την πρωτοτυπία και τον ρομαντισμό του, κέρδισε το χειροκρότημα και την επιτυχία. Αν και δούλεψε σε πολύ διαφορετικές εποχές, είχε την ευφυΐα να προσαρμόζεται εύκολα και αποτελεσματικά. Το έργο του, τεράστιο σε ποιότητα και όγκο, είναι άγνωστο ακόμα και στους καλλιτεχνικούς κύκλους. Σεμνός και χαμηλότονος όσο κανείς άλλος, δεν πρόβαλε ποτέ αυτό τον μουσικό θησαυρό του. Η ιδέα γι' αυτή τη βιογραφία γεννήθηκε τη στιγμή που γνώρισα τον Ζακ το 2000 στο Περοκέ. Πρόθεσή μου ήταν να δουλέψω το υλικό από διάφορα δημοσιεύματα, από μαρτυρίες συνεργατών του και κυρίως από τις δικές του μνήμες. Στη συνέχεια επέλεξα μικρά κεφάλαια συνυφασμένα με τα πιο σημαντικά πρόσωπα και γεγονότα της πορείας του. Σε καθένα από αυτά προσπάθησα να περάσω την ατμόσφαιρα, τον διάλογο και το σασπένς της εποχής. Η δημιουργία του θα μπορούσε να διαιρεθεί σε έξι κατηγορίες: Στα ελαφρά τραγούδια, στα ρεμπέτικου ύφους, στα φεστιβαλικά, στα έντεχνα λαϊκά, στα μοντέρνα ποπ και βέβαια στα θεατρικά του. Κλείνοντας αυτή τη μικρή εισαγωγή, θα ήθελα να ευχαριστήσω για τον χρόνο που μου διέθεσαν τη Μαίρη Λίντα, τον Γιάννη Πετρόπουλο, τον Τάκη Αντωνιάδη, την Μπέσσυ Αργυράκη, τον Στάθη Ψάλτη, τον Ζαχαρία Αγγελάκο, τον Γιάννη Χριστόπουλο, τον Λεωνίδα Νικολαΐδη, την Ελένη Φιλίνη, τον Τέρη Χρυσό, την Κλειώ Δενάρδου, την Ελίζα Μαρέλι και τον Φώτη Μεταξόπουλο. Να ευχαριστήσω επίσης τους συλλέκτες Νεκτάριο Γεωργιάδη για τις πάρτες και Σωκράτη Βαρνάβα για το αρχείο των επιθεωρήσεων. Ένα μεγάλο ευχαριστώ τέλος και στην εξαίρετη μουσικό Αγγελική Κουφού, για τις συστάσεις της σε όλο το κείμενο.

ΟΦΘΑΛΜΟΣ Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΚΡΟΑΣΗΣ: Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στη μουσική, τη γλώσσα και το συναίσθημα; Στόχος του βιβλίου αυτού είναι να μυήσει τον αναγνώστη-ακροατή στην τέχνη της Ακρόασης, μέσα από την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι κανόνες της κλασικής ρητορικής υιοθετήθηκαν από τη μουσική. Και αν ο παραλληλισμός με τη ρητορική φαίνεται δύσκολος, ο συγγραφέας προτείνει και τη μαγειρική!