ΘΑ ΖΗΣΩ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΟΥΛΙ (+CD): Ο Ζακ Ιακωβίδης αποτελεί μια μοναδική περίπτωση στην ελληνική μουσική. Πάντα πρωτότυπος και ανανεωτικός, για εξήντα χρόνια δεν έπαψε στιγμή να δίνει με επιτυχία το δημιουργικό του παρών. Γράφοντας διαχρονικά τραγούδια κατάφερε να παραμείνει ιδιαίτερα δημοφιλής στο κοινό. Πολυδιάστατος και ακαταπόνητος δημιουργός, κινήθηκε σ' ένα ευρύ μουσικό φάσμα. Παντού όμως, χάρη στο ξεχωριστό στιλ, την πρωτοτυπία και τον ρομαντισμό του, κέρδισε το χειροκρότημα και την επιτυχία. Αν και δούλεψε σε πολύ διαφορετικές εποχές, είχε την ευφυΐα να προσαρμόζεται εύκολα και αποτελεσματικά. Το έργο του, τεράστιο σε ποιότητα και όγκο, είναι άγνωστο ακόμα και στους καλλιτεχνικούς κύκλους. Σεμνός και χαμηλότονος όσο κανείς άλλος, δεν πρόβαλε ποτέ αυτό τον μουσικό θησαυρό του. Η ιδέα γι' αυτή τη βιογραφία γεννήθηκε τη στιγμή που γνώρισα τον Ζακ το 2000 στο Περοκέ. Πρόθεσή μου ήταν να δουλέψω το υλικό από διάφορα δημοσιεύματα, από μαρτυρίες συνεργατών του και κυρίως από τις δικές του μνήμες. Στη συνέχεια επέλεξα μικρά κεφάλαια συνυφασμένα με τα πιο σημαντικά πρόσωπα και γεγονότα της πορείας του. Σε καθένα από αυτά προσπάθησα να περάσω την ατμόσφαιρα, τον διάλογο και το σασπένς της εποχής. Η δημιουργία του θα μπορούσε να διαιρεθεί σε έξι κατηγορίες: Στα ελαφρά τραγούδια, στα ρεμπέτικου ύφους, στα φεστιβαλικά, στα έντεχνα λαϊκά, στα μοντέρνα ποπ και βέβαια στα θεατρικά του. Κλείνοντας αυτή τη μικρή εισαγωγή, θα ήθελα να ευχαριστήσω για τον χρόνο που μου διέθεσαν τη Μαίρη Λίντα, τον Γιάννη Πετρόπουλο, τον Τάκη Αντωνιάδη, την Μπέσσυ Αργυράκη, τον Στάθη Ψάλτη, τον Ζαχαρία Αγγελάκο, τον Γιάννη Χριστόπουλο, τον Λεωνίδα Νικολαΐδη, την Ελένη Φιλίνη, τον Τέρη Χρυσό, την Κλειώ Δενάρδου, την Ελίζα Μαρέλι και τον Φώτη Μεταξόπουλο. Να ευχαριστήσω επίσης τους συλλέκτες Νεκτάριο Γεωργιάδη για τις πάρτες και Σωκράτη Βαρνάβα για το αρχείο των επιθεωρήσεων. Ένα μεγάλο ευχαριστώ τέλος και στην εξαίρετη μουσικό Αγγελική Κουφού, για τις συστάσεις της σε όλο το κείμενο.